ابراهیم: 10
آیا در خدایى که آفرینندهِ آسمان‌ها و زمین است شکى هست؟
فاطر در لغت به معناى خالقى است که بدون نمونه مى‌آفریند و نیز به معناى شکافنده است؛ و چون به هنگام خلقت آسمان‌ها و زمین، اولاً، آفرینش بدون نمونهِ قبلى بود و ثانیاً، گویى پردهِ تاریکِ نیستى شکافته شد و نور هستى در آسمان‌ها و زمین آشکار گشت؛ این واژه دربارهِ خلقت آن‌ها به کار رفته است؛ یا این که اشاره‌اى است به این یافتهِ جدید ستاره‌شناسان که همهِ کرات و منظومه‌ها در روز اول به صورت توده‌اى بزرگ و به هم پیوسته بود که بر اثر حرکت به دور خود و نیروى گریز از مرکز، شکافته شد و قطعاتى از آن به خارج پرتاب شد و منظومه‌ها و کهکشان‌ها و ثوابت و سیارات به وجود آمد.
قرآن فرموده است که نگاه به آسمان و زمین و تفکر در آفرینش آن‌ها هر گونه شک و تردید را دربارهِ وجود خداوند از دل مى‌زداید
امام حسین دربارهِ بدیهى بودن شناخت خدا در دعاى عرفه چنین عرضه داشته‌اند: چگونه چیزى که خود در هستى‌اش محتاج توست مى‌تواند دلیل وجود تو باشد؟ آیا پدیدارتر و آشکارتر از تو چیزى هست که آن روشن‌کنندهِ هستى تو باشد؟ اى خدا، تو کى نبودى تا به دلیلى بر بودنت محتاج باشی؟ کى دور بوده‌اى تا آثار و آفرینشت تو را به ما نزدیک و آشنا کند؟ کور باد آن چشمى که تو را مراقب خود نبیند
